Groeien en groeien
Ieder baasje heeft intussen, al dan niet met hulp, een mooie naam bedacht.
Nu kan er voor elk van de pups een stamboom worden getekend.
Er is nu een Snuffel, Wafke, Roos, Ponypaard (waarschijnlijk eentje die liever een paard was geweest), Flapoor, Snuffie, Roepie, Kitty, Blafke, Jules en een Broekje.
En terwijl het eerste nest van Julien en Fabulousa nog niet geheel zelfstandig is, dromen enkele kleuters al weer van nieuwe jonkies.
De kleintjes zijn intussen al wel een weekend gegroeid, en dartelen al vrolijk rond in de klas.
Dat gaat gepaard met de nodige drolletjes en plasjes, waartussen de kleuters vakkundig moeten slalommen.
Goed burgerschap vereist dat de baasjes de hoopjes wegruimen, zodat er niemand met zijn schoenen in blijft plakken.
Al durft Bram daar wel aan twijfelen of dat wel klopt met déze hoopjes. Wat uiteraard ook wordt getest.
Bah, ook al op deze stoel!
Met de nodige aandacht wordt alles daarna weer netjes schoongemaakt.
Als de kleuters na enkele uurtjes alweer merken dat dit scenario zich telkens opnieuw herhaalt, is het tijd om de puppy's een behoorlijke zindelijkheidstraining bij te brengen op een welbepaalde plaats in het gras.
Wachten, wachten... en veel geduld hebben...
Intussen weten we dat een geboorte niet steeds rozengeur en maneschijn is.
Het vraagt van de kleuters wel wat nadenken om te beseffen dat kleine hondjes nog vanalles moeten leren, zoals ook kleine mensjes dat moeten doen (en grote natuurlijk ook ), en dat ze niet zomaar stout zijn als dat alles niet meteen perfect lukt.
...
Om de geboorte van de hondjes wereldkundig te maken, tekent Charlotte een mooie plaat voor op de klasdeur.
En wij vullen heel veel snoepzakken, met precies 3 malse snoepjes en 3 koekjes. Al moeten die ook telkens een andere kleur hebben.
We mogen tussendoor niet zelf snoepen. Best moeilijk hoor!
...
Dinsdagochtend sporten we heel veel kilo’s weg tijdens de sportdag...
...die we er in de namiddag terug aan snoepen tijdens de puppyborrel.
We zeggen santé en eten ons buikje rond.
De pups liggen tijdens het feest dicht opeen gepakt en gelukkig zalig in de mand te ronken en verstoren onze festiviteiten niet.
Alleen Julien en Fabulousa kijken het geheel gezellig aan.
Het is een vertederend gezicht, die twee.
Julien vleit zich lieflijk tegen Fabulousa aan en fluistert zachtjes in haar oor:
“Dat deden we toch maar goed, hé vrouw, al die kinders zo gelukkig maken!”
en zij daarop:
“Jawel maat, wel een heel jaar lang!!”
---
Nu moeten we nog even wat geduld hebben. Het laatste nachtje zullen de puppy’s nog bij hun ouders zijn. Morgen gaan de hondjes mee naar hun nieuwe huis.